قابل تحسين است که اسکات نوبل ده ساعت کار را به دو ساعت تبديل ميکند. همچنين از آزاديي که او در اختيار مصاحبه شوندهها ميگذارد، قدرداني ميکنم ... هزاران ايده در اين فيلم وجود دارد و او تقريبا هم? آنها را آشکار کرده و به آنها فرصت جولان ميدهد. صدابرداري اين فيلم به خودي خود بسيار ضعيف است و احساس ميکنيد برخي از مصاحبهها بيش از حد کش پيدا کردهاند، و يا دور باطل ميزنند. جالب توجه است که چنين لحظاتي در فيلم کم و فاصلهدار هستند. نوبل نمي تواند همه چيز را پوشش دهد، اما دامن? اين فيلم به تنهايي آن را به بلندپروازانه ترين فيلمي که تا کنون در اين سبک عجيب و غريب ساخته شده، مبدل ميسازد؛ اين فيلم کامل تر از فيلم "قرن نفس (خود)" بوده و از "روح زمانه" کم هيجانتر است. صحنه نهايي اين فيلم که بر آزمايشات "ام کي" سازمان سيا تمرکز دارد، واقعاً شوکه کننده است. من از تماشاي يک مصاحبه طولاني با دکتر کالين راس Colin Ross، شگفت زده شده و سپاسگزار بودم. او سخت در تلاش است که يادآور شود که پروژ? "ام کي سيا" در واقع تعميمي گمراه کننده است که شبک? بزرگتري از پروژههاي مربوط به ارتش، اطلاعات نيروي دريايي و چند آژانس گمنام ديگر را پنهان ميکند. آهسته پيش برويد، قسمتهاي زيادي از فيلم هستند که بايد به عقب برگردانده شوند. وقتي در نهايت، مستند فوقالعاده در مورد کنترل اجتماعي بيرون بيايد، حدس مي زنم دقيقاً بر اساس اين طرح ساخته خواهد شد. ممکن است اين فيلم مملو از معايب سطحي باشد اما استدلال او (بيشتر) علمي و تکان دهنده است. به سلامتي اسکات نوبل.